0 km

Om 5 uur wakker,
Veeeeel te vroeg,
Want ontzettend laat naar bed.....in die bar gisteren nog Manolo Link ontmoet, die een boek is gaan schrijven over zijn eerste camino en een bekende schrijver is geworden. En we bedachten dat het leuk zou zijn om een tekening van mij voor (de kaft van) zijn boek te gebruiken. We zien wel wat er van komt...

Ik wilde eigenlijk vóór zonsopgang naar het eindpunt lopen, maar dat kwam er dus niet van.....

En toen ik eindelijk m'n kamer zonder ramen uitkwam, regende 't!!!!

Vervolgens liep ik de pensionhoudster voortdurend in de weg, overal waar ik heen liep wilde ze nèt schoonmaken...

Naar de vuurtoren maar...
't bijzondere van de zee hier, is dat de horizon rond loopt, I.p.v. een rechte lijn. Dat geeft idd het gevoel alsof de aarde een platte ronde schijf is, waar je af kunt vallen. En verder, door de bewolking kun je soms niet de grens zien tussen de zee en de lucht. Zoals ook op de foto's gisterochtend Muxia.

En....m'n schelp in/richting zee gegooid....
Ik had 3 jacobsschelpjes mee, gevonden op het strand in Zandvoort. De laatste keer dat Y. & ik een leuke (maar ook trieste) afspraak hadden.
Het was al uit, ik wist al dat ik de camino ging lopen maar wilde dat voor me houden. Ik was me al aan het afsluiten...
Van deze 3 schelpjes waren er al 2 gesneuveld tussen Vila franco da Xira en vóór Valada. Alleen deze had 't de hele weg volgehouden, en ipv wat veel pelgrims doen: iets ritueels te verbranden (verontreiniging) of achter te laten (idem), had ik al een tijdje bedacht om juist dít schelpje terug te geven aan de zee.
Heel symbolisch.

Verder ben ik wat sjacherijnig...voor een stempel hier willen ze betaald worden. De verse jus d'orange is hier bijna 2x zo duur en nog geen 1/2 glaasje....het is hier gewoon erg toeristisch. Tja, is ook wel te verwachten, maar toch....

En misschien heb ik ook dit humeur, omdat ik nu tot het einde van de camino ben gelopen....
Ik wist gisteren al het antwoord wat ik Y wil laten weten....
W. appte me er nog over: doe het goed voor jezelf en ga weinig compromissen aan...
Net toen ik bedacht: het ligt even zo goed ook, of juist ook aan mij, dat ik dat niet kan: na een relatie waar de liefde niet gelijk was, dan voor 'n vriendschap gaan.

& Ik heb mėėr 'antwoorden'
Vooral hoezeer ik geniet van het op mezelf zijn. En dat hoe ik voel, over liefde, vriendschap OK is.
Dat intensiteit wisselt, en dat -als het goed is- er altijd een 'basis' is. En dat als dat er niet is, het dus nìet (meer) goed is.
& Ik ben óók ontmoetingen uit de weg gegaan....
Ik wist al, nog steeds, dat ik als ik weer thuis ben meer tijd wil voor mijn woonomgeving, mensen, huis, regeldingen, judo. En 2 opleidingen naast elkaar me dan gewoon te veel is. Dus echt even stop met de upgraders.
Ik heb Loukie al bericht, mét mooie foto's.

Ik kan me voorstellen dat er hier in Finisterra mensen blijven 'hangen', terugkomen, zoals Manolo en E. De sfeer in die bar is erg goed, accepterend, zonder oordeel, hoe ik ook naar mensen kijk. Ik kon er rustig 's avonds aan tafel zitten tekenen, als iedereen met elkaar zit te kletsen. 't voelt wel als 'n plek om 'thuis' te komen. Maar ik wil weer lopen.
& Ik mis niet alleen m'n vriendin C. Ook de mensen van m'n woongroep, de koffie zondags. Ik zou er willen zijn voor A. die net geopereerd is. Ik mis ook m'n broer en m'n vrienden. En ben blij dat m'n jongste dochter naar Lissabon komt.
Dus, ik blijf hier niet hangen. Ik wil de caminodosfaros route gaan lopen, de hele Spaanse kust vanaf Finisterra -Muxia en omhoog. Tegen de richting in dus tot map. Op de groene pijlen en maps.me. Zoveel mogelijk langs de zee.
Ondertussen hoor ik van de vvv dat dat gevaarlijk is door de hoogteverschillen. Dus toch maar morgen met 2 bussen uren rijden maar Malpica.

Ik wil verder voelen, die kracht in me. Meer gaan tekenen. Me sterker voelen. Ook in m'n kwetsbaarheid.

In 'the World Family' weer beetje bijgekomen.
Verrukkelijk (& veeeel te veeeel) gegeten.
Eigenlijk moet ik naar mn bed, maar t is veel
te gezellig hier...
Ik hou helemaal niet van kroegen enzo, maar dit doet me denken aan mijn middelbare school soos: gewoon op de bank hangen met een mooi boek en wat te drinken. En soms maakt even iemand contact. Of ik zie 'n bekende, of klets even met iemand. En samen aan tafel eten.
En daarna maken mensen met elkaar muziek.