camino dos faros
Blijf op de hoogte en volg Marjanne
21 Juli 2017 | Spanje, Barizo
Caminodosfaros
7:10, de eerste bus richting Malpica.
De buschauffeur was zo aardig om te zeggen dat ik in Carballo over moest stappen en niet in A Coruña. Ik had al op de kaart gezien dat dat een soort heen-en-weer zou zijn, maar hoe dat anders zou moeten.....
In Carballo 2 uur wachten op de bus voor de laatste 16 km. Zou ik ook altijd nog kunnen lopen...
Ik had de tijd om te mailen, appen, raad te vragen na te denken over n respectvolle manier om Y. te berichten....,
En ineens valt me op: gedraai van mannen om me heen.... vooral 'zoekende' mannen: E., die overigens met heel veel leuke (jonge) vrouwen aanpapt. Erg aanrakerig is, maar gelukkig mijn grenzen goed aanvoelde...ik ging echt niet tegen hem 'aanhangen' zoals ik later op de avond 'n Duitse zag doen.
Nóg 'n schrijver, die min of meer voor een tijdje permanent in dat hostel woont, met de eigenaresse ontbijt bv. Ik kwam hem gisteren tegen in de supermarkt waar hij chocola kocht om ' s nachts te eten als hij schrijft. We maakten 'n leuk praatje over snoep. Ik gaf hem vanmorgen vroeg een chocoladecroissantje...waar hij zooo blij mee was!
& Weer 'n Aussi, M., die niet weet wat hij wil, ' nog niet naar de vuurtoren is geweest, dat steeds van plan is, maar niet doet en vanmorgen om 7 uur bij de bushalte (wachtend op n vriend) om mij heen draaide met die grote 'zoekende' ogen.
Effe genoeg van (vooral zoekende) mannen. Prima om ze te ontmoeten, even te kletsen of als ze me willen 'redden' uit al te zware melancholie en me dan naar zo'n kroeg meenemen.
Maar ik raak er te snel van teveel naar buiten gericht en van mezelf weg. Teveel indrukken op dit moment. Vroeger viel de aandacht van mannen me helemaal niet op, nu ineens wel?
& Ik ga lopen.
Om mezelf sterker te voelen. Sterker te worden. Om los te kunnen laten, wat losgelaten moet worden.
Ruimte in mezelf en mijn omgeving.
In Finisterra lukte dat niet: ik hing er rond, hing in 'the familie house', at er veel te veel, maakte aanstalten en een voorzichtige start om te tekenen, maar begon niet écht.
De VVV was min of meer open: de dame zat in de bar totdat er n klant kwam en werd dan opgehaald. Ze was erg aardig, info over de eerste 5 etappes. En n slaapplaats halverwege de eerste etappe, er blijkt aan het einde ervan geen slaapplaats te zijn? Dan moet je nóg 8 km...??
Geen twijfel meer of ik nog in Malpica zou blijven, alhoewel het ineens weer strandweer lijkt te worden. En ik wilde lopen!! Via de bakker, 350 gram vers gebakken rozijnenbrood. De bakkerij zit aan de winkel vast, je kon de bakkers bezig zien.
De caminodosfaros is een relatief onbekende route. Vanaf Malpica loopt deze camino zi dicht, en dan bedoel ik ook dicht!! mogelijk langs de kust.
De route wordt aangegeven dmv 2 kleuren groene pijltjes. Dat maakt t wel wat moeilijker: nóg 'n kleur groen in tich al 'n groen landschap. En de pijltjes zijn écht fors!! kleiner. & Dan zijn daar nog groene stipjes, betekent dat je op de goede weg zit. Meestal loop je dan ook wel in de goede richting...van die weg dan.
En ondertussen is het echt de bedoeling om je niet teveel te laten afleiden door het prachtige landschap, want dan stap je verkeerd: in 'n kuil, en soms loop je ook op stenen naast een afgrond. Een dunne oude lange broek is eigenlijk ook wel handiger dan 'n korte broek....sommige paadjes beginnen erg hun best te doen om er net zo overwoekerd uit te zien als dat doornenpad bij Muxia...
Je moet niet veel slechter kunnen zien dan ik... & of deze route nou zo geschikt is vóór zonsopgang???
Maar wát een goede keus!
Deze camino lopen is echt een cadeautje voor mijzelf.
Zoooo mooooi! En je hoort voortdurend de zee. De meeuwen. Heel andere vegetatie. En net als ik 'n pauze wil houden, is daar ineens een strandje...!! & Net toen ik even zat kwam er 'n bulldozer, dat wel, maar verder...
Bij het volgende strandje, begreep ik ineens waarom er ook tijden op de routebeschrijving staan...om 10 uur beginnen... niet alleen omdat dat van een 'georganiseerde' reis was...maar vanwege eb en vloed!! In koudere tijden, of als je niet zulke lange benen hebt.,.is 't handiger om iets om te lopen...
Maar waar vind ik dan die pijlen op 't strand??
Ik geniet, en hoe moeilijk ik het vind om geld (voor mezelf) uit te geven... op deze route zijn er geen herbergen met slaapzalen..
Ik moet dus wel in n kamer alleen..
Maar... eerste de beste plek is wel echt even wennen..
Alternatief op 't strand slapen..??
Dus... nu in n luxe hotelletje, uitzicht op zee... er was nog 1 kamer vrij: gisteren en morgen is t helemaal volgeboekt. Ik zie gezinnen met kids en strandspullen lopen...
De sjieke Spanjaarden komen hier vakantie vieren.
7:10, de eerste bus richting Malpica.
De buschauffeur was zo aardig om te zeggen dat ik in Carballo over moest stappen en niet in A Coruña. Ik had al op de kaart gezien dat dat een soort heen-en-weer zou zijn, maar hoe dat anders zou moeten.....
In Carballo 2 uur wachten op de bus voor de laatste 16 km. Zou ik ook altijd nog kunnen lopen...
Ik had de tijd om te mailen, appen, raad te vragen na te denken over n respectvolle manier om Y. te berichten....,
En ineens valt me op: gedraai van mannen om me heen.... vooral 'zoekende' mannen: E., die overigens met heel veel leuke (jonge) vrouwen aanpapt. Erg aanrakerig is, maar gelukkig mijn grenzen goed aanvoelde...ik ging echt niet tegen hem 'aanhangen' zoals ik later op de avond 'n Duitse zag doen.
Nóg 'n schrijver, die min of meer voor een tijdje permanent in dat hostel woont, met de eigenaresse ontbijt bv. Ik kwam hem gisteren tegen in de supermarkt waar hij chocola kocht om ' s nachts te eten als hij schrijft. We maakten 'n leuk praatje over snoep. Ik gaf hem vanmorgen vroeg een chocoladecroissantje...waar hij zooo blij mee was!
& Weer 'n Aussi, M., die niet weet wat hij wil, ' nog niet naar de vuurtoren is geweest, dat steeds van plan is, maar niet doet en vanmorgen om 7 uur bij de bushalte (wachtend op n vriend) om mij heen draaide met die grote 'zoekende' ogen.
Effe genoeg van (vooral zoekende) mannen. Prima om ze te ontmoeten, even te kletsen of als ze me willen 'redden' uit al te zware melancholie en me dan naar zo'n kroeg meenemen.
Maar ik raak er te snel van teveel naar buiten gericht en van mezelf weg. Teveel indrukken op dit moment. Vroeger viel de aandacht van mannen me helemaal niet op, nu ineens wel?
& Ik ga lopen.
Om mezelf sterker te voelen. Sterker te worden. Om los te kunnen laten, wat losgelaten moet worden.
Ruimte in mezelf en mijn omgeving.
In Finisterra lukte dat niet: ik hing er rond, hing in 'the familie house', at er veel te veel, maakte aanstalten en een voorzichtige start om te tekenen, maar begon niet écht.
De VVV was min of meer open: de dame zat in de bar totdat er n klant kwam en werd dan opgehaald. Ze was erg aardig, info over de eerste 5 etappes. En n slaapplaats halverwege de eerste etappe, er blijkt aan het einde ervan geen slaapplaats te zijn? Dan moet je nóg 8 km...??
Geen twijfel meer of ik nog in Malpica zou blijven, alhoewel het ineens weer strandweer lijkt te worden. En ik wilde lopen!! Via de bakker, 350 gram vers gebakken rozijnenbrood. De bakkerij zit aan de winkel vast, je kon de bakkers bezig zien.
De caminodosfaros is een relatief onbekende route. Vanaf Malpica loopt deze camino zi dicht, en dan bedoel ik ook dicht!! mogelijk langs de kust.
De route wordt aangegeven dmv 2 kleuren groene pijltjes. Dat maakt t wel wat moeilijker: nóg 'n kleur groen in tich al 'n groen landschap. En de pijltjes zijn écht fors!! kleiner. & Dan zijn daar nog groene stipjes, betekent dat je op de goede weg zit. Meestal loop je dan ook wel in de goede richting...van die weg dan.
En ondertussen is het echt de bedoeling om je niet teveel te laten afleiden door het prachtige landschap, want dan stap je verkeerd: in 'n kuil, en soms loop je ook op stenen naast een afgrond. Een dunne oude lange broek is eigenlijk ook wel handiger dan 'n korte broek....sommige paadjes beginnen erg hun best te doen om er net zo overwoekerd uit te zien als dat doornenpad bij Muxia...
Je moet niet veel slechter kunnen zien dan ik... & of deze route nou zo geschikt is vóór zonsopgang???
Maar wát een goede keus!
Deze camino lopen is echt een cadeautje voor mijzelf.
Zoooo mooooi! En je hoort voortdurend de zee. De meeuwen. Heel andere vegetatie. En net als ik 'n pauze wil houden, is daar ineens een strandje...!! & Net toen ik even zat kwam er 'n bulldozer, dat wel, maar verder...
Bij het volgende strandje, begreep ik ineens waarom er ook tijden op de routebeschrijving staan...om 10 uur beginnen... niet alleen omdat dat van een 'georganiseerde' reis was...maar vanwege eb en vloed!! In koudere tijden, of als je niet zulke lange benen hebt.,.is 't handiger om iets om te lopen...
Maar waar vind ik dan die pijlen op 't strand??
Ik geniet, en hoe moeilijk ik het vind om geld (voor mezelf) uit te geven... op deze route zijn er geen herbergen met slaapzalen..
Ik moet dus wel in n kamer alleen..
Maar... eerste de beste plek is wel echt even wennen..
Alternatief op 't strand slapen..??
Dus... nu in n luxe hotelletje, uitzicht op zee... er was nog 1 kamer vrij: gisteren en morgen is t helemaal volgeboekt. Ik zie gezinnen met kids en strandspullen lopen...
De sjieke Spanjaarden komen hier vakantie vieren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
