camping Niñóns Beach Club *****

Camping Niñóns Beach Club *****

Rotsen beklimmen met rugzak, bebloede benen, eelt groei óp & over mijn teennagel!!??
Nadenkend over 'n superlicht tentje...ik begin op m'n broer Rob te lijken. Zo is hij ook ooit begonnen.....Nu beklimt hij gletchers in IJsland met een alert-deadline naar z'n zus...

Deze route is 'n uitdaging.
Af te raden als je niet goed kunt zien, geen goede conditie hebt (benen én armen), hoogtevrees hebt.
En NIET in 't donker lopen!
Beslist aan te raden: lange dunne (oude) broek, lange mouwen, stokken (ook om de begroeiing wat weg te duwen). En om te peilen hoe diep je stappen zijn (voor mij vooral nodig, ik zie geen diepte) &!!Zo licht en klein mogelijke rugzak.

Het ontbijt (vrijdag) bij dit super-de-luxe hotel begon pas op 'n tijdstip dat het eindigt in de meeste hotels..9:00.
Om 9:05 ( eerder durfde ik t ze niet aan te doen) was ik de eerste...
Ik was al n paar keer wakker geworden om n mooie zonsopgang te fotograferen, maar die was er niet. Zeelucht, zeegeluiden, en gisteren 2x 1,5 uur in 'n iets te klein badje gelegen/gezeten, zo lukte t me uiteindelijk wel om in bed te blijven liggen....
Yoga....ik word stijf! van dit lopen, deze andere beweging!

Nou, andere spieren vandaag genoeg!
Moeilijkheidsgraad rood en toen ik moest kiezen tussen 2 varianten heb ik achteraf zeer waarschijnlijk de moeilijkste gekozen...
Met 'n rugzak van 7 à 8 kg is je evenwicht ook anders...& je komt moeilijker omhoog. Je moet meer naar voren buigen als je klimt.... zoiets als zwanger zijn maar 't extra gewicht nu achter ipv voor.
Mindfull klimmen, klauteren, lopen, opletten dus. En als je denkt dat je verkeerd bent gelopen toch écht even terug lopen!!
Gisteren dacht ik nog dat het een snoepreisje voor mezelf was, mooie paadjes langs de zee...
Vandaag nauwelijks zee gezien, veel te veel opletten. Ook afdwalen met gedachten wordt onmiddellijk gestraft: bijna in 'n diepe spleet met water gestapt...
Maar: ik heb t wél gedaan! Ik wilde toch sterker worden? De kracht in mezelf? Ik krijg 't wèl voor elkaar.

En dan....pauze....als ik moe ben eventjes stoppen. Is veiliger. Maar niet te lang. Zorgen maken over waar te slapen..??
Gisteren kwam het ook goed, het komt al 5,5 week goed. En als 't 'n keer erg duur is, is 't 'n andere keer wel weer goedkoper.
Einde van deze etappe is Niñóns, maar daar is niks. Toch raar...Ponteseco is te ver..
In 't ergste geval wordt het buiten slapen, maar er wordt wel regen voorspeld. Overhangende rots zoeken dan. Ca 22.00 uur gaat de zon onder. Langzaam lopen zei W. En dat is op dit pad ook het beste, en zo is het ook 4 uur achter elkaar vol te houden. Ook met m'n voeten trouwens.

Ca 16.00 uur bij het strand Niñóns...
Ik zie een bouwsel, met keramieken bordjes op de voorkant, een afdakje, 2 blaffende honden.... vogeltje in een kooitje. Nepgras-matten en een verroeste barbecue....
'ns vragen waar er in de buurt binnen 2 à 3 uur lopen 'n slaapplek is?
Hola! hola! & er kwam 'n man uit t bouwsel.

Dit is de camping van Niñóns-beach-club*****
Haha.

En zoals dat vaker is, de meest eenvoudige mensen, zijn het meest hartelijk en gastvrij.
Of ik alleen ben? De camino aan t lopen? Heb je nog water? Eehhh nee nog 1 slok..
Kom binnen. Broodje? Fruit?
Tja, slapen...waar..je mag onder t afdak?
Ik heb een slaapzak (lang leve offline googletranslate) bij me! Op 't laatste moment níet in Santiago gestald.
En nu... lig ik op de campingstretcher naast L. en L. Enige is dat ze de ene sigaret met de andere aansteekt. Pijn aan m'n ogen en keel..

Wel: Geweldig deze ontmoetingen, vooral als je je open voor staat, los kan laten dat het misschien moeilijk is om water en 'n slaapplaats te vinden. Vanaf Ponteseco zou 't trouwens makkelijker zijn. Overigens hebben ze zelfs een gastenboek!! Iedereen schrijft in z'n eigen taal; ik heb 't in dat schriftje vertaald in 't Spaans toen L. het aan een vriendin wilde laten lezen.
Het komt dus vaker voor, logeren onder t afdak op het plastic ligbed in je slaapzak...
In juli en augustus zijn ze hier. Ze wonen vlakbij Malpica.

Ik ga slapen...brrr koud....
Er kwamen nog 2x vrienden van L&L langs. Ik versta er dan niks van, ze spreken ook het Gallische dialect. En eigenlijk word ik na zo'n tijd ook wel moe van (zoveel) nieuwe mensen, nieuwe indrukken.
Al is dit wel de meest speciale slaapplaats. & Met de meest hartelijke mensen! Ze zijn 47 jaar samen. Het voelt goed, zoveel liefde, hun samen, en die in hartelijkheid uitstralend.
Even geen WiFi en ook geen bereik.
Ook goed. Hoop dat 't thuisfront zich niet al te veel zorgen maakt...