onderweg....naar Lissabon
Blijf op de hoogte en volg Marjanne
31 Juli 2017 | Portugal, São Sebastião da Pedreira
Onderweg - naar Lissabon
Zwieberen tussen zekerheid zoeken en onzekerheid.
Mijn hele camino kon ik het goed hebben om niet te weten waar te slapen (het kon me zelfs niet meer schelen dat ik in dit hostel elke nacht ergens anders sliep en ook niet waar), hoever te lopen, soms de route niet eens te weten....
En nu, nu ik op tijd in Lissabon wil zijn, voor Gene, was ik gisteren de hele dag bezig met verkennen waar station, metro opstap- en uitstap-haltes zijn, en moeite met in- & doorslapen....vaak wakker....
Overigens vervolgens dacht ik ook aan andere regeldingen thuis. Lawaai. Rook. En allerlei ideëen over het schilderen/tekenen van de zee/lucht...
Vanmorgen afscheid. Van dit hostel en vooral van Miguel, de herbergier. We mogen elkaar echt graag.
Hoe toevallig is het dat hij Miguel heet, de manager van het pilgrimhouse Michael, &.....
de mannen die me 'thuis' konden laten voelen...
Op 15-8 gaat Miguel overleggen met de president/directeur van Miseracordia, de oprichters en financiers van deze herberg. Over de expo van de Portugese kunstenaar en mij daarna. Hij wilde weten of ik dan nog in Portugal ben....nee dus.
We houden contact.
Gisteravond nog even met een Japanse medicijnstudent gesproken over mijn ideeën /plannen voor de Japanse camino. Allereerst vroeg hij zich af waarom deze -zo lange - camino?
Hij & z'n studievriend hebben hier het minimum van 100 km gelopen. Ze gaan in Japan het minimum van 1 dagtocht van een andere camino lopen. En dan krijgen ze een soort totaalstempel/credential. Daar is het deze 2 Japanners om te doen.....! Ik had al wel 'ns gehoord dat mensen de camino lopen om op hun CV te zetten, en dat dat daadwerkelijk ook helpt bij sollicitaties.
Na wat doorvragen, omdat hij er ècht heel anders instaat: gaf hij z'n Belangrijkste advies: loop niet in de zomer. Het is dan veel te heet en te vochtig. Najaar: vanaf begin oktober. Of voorjaar, vanaf ergens in maart. Loop als de kersenbloesem bloeit: hij zocht 't onmiddellijk ook op. Van 29/30 maart tot 5/6 april. Dus maar 1 week per jaar!! Wèl prachtig, de moeite waard.
Mbt taal: niet iedereen van dat eiland kan Engels. En áls ze het een beetje kunnen, dan zijn ze misschien wat verlegen óm het te spreken, omdat ze de taal naar hun idee te weinig beheersen...
dat is ook een goede tip.
Het Treinen:
Vreemd om nu dezelfde weg weer terug per trein af te leggen. De camino liep veel langs het spoor.
In nog geen 5 minuten in Vila Nova! 2 dagtochten lopen!
In 3 uur en 8 minuten een langzamere trein naar Lissabon. Of 2 weken lopen.
En nog steeds: 's morgens altijd weer je eten 'opmaken'...(alhoewel na 3 dagen Porto ik ondertussen tóch teveel had ingeslagen...)
Ik had courgette, melk en eieren....en bedacht me nu: er was meel, zout, suiker, boter....ik had voor wie er waren een stapel pannenkoeken kunnen bakken......
Jammer dat ik daar gisteravond of vanmorgen niet aan had gedacht.....
typisch Hollands, mensen mee laten kennismaken....
gemiste kans nu...
Wie weet in de toekomst.
Lissabon
Ik ben beland in een hostel, die je normaliter online moet boeken, eigenlijk allemaal studenten, jongeren, die voor low-budget vlieg- \ busreizen naar steden gaan en in deze hostels slapen...
MEGA hostel. 220 bedden, verdeeld over kleinere propvolle slaapzalen. Bij calamiteiten denk ik wel 'n probleem.....
Wel OK voor de prijs. Net op tijd voor een laag bed.
Zo'n hostel / herberg onderweg op de camino heeft meer sfeer. Meer contact omdat we allemaal hetzelfde doen, en ook dat pad 'doet' iets.
In Lissabon alvast naar de VVV.
En ik kwam een jong meisje tegen, die me liet zien hoe met een trein in 20 min naar een goed formaat strand te komen (Gene's uitdrukkelijke wens). En nog andere leuke dingen voor jonge meiden.
Ik ben helemaal voorbereid!
Daarna in de Starbucks, maf, zo vaak kom ik er niet, langer dan nu, maar toch gemist! Het sfeertje. In gesprek met n jong enthousiast stel. Maar op een gegeven moment was ik zijn enthousiaste verhalen beetje zat.
Terug in t hostel, gelukkig een meisjesdormitory, best gezellige meiden. Studenten.
USA, Canada, Engeland op interrail. En ik net de camino gedaan, en mijn leeftijd maakt ze niks uit, niks van te merken. & eigenlijk snap ik niks van de bewondering voor 800+ km lopen..?? Iedereen die dat wil en n beetje gezond is kan dat.
Zwieberen tussen zekerheid zoeken en onzekerheid.
Mijn hele camino kon ik het goed hebben om niet te weten waar te slapen (het kon me zelfs niet meer schelen dat ik in dit hostel elke nacht ergens anders sliep en ook niet waar), hoever te lopen, soms de route niet eens te weten....
En nu, nu ik op tijd in Lissabon wil zijn, voor Gene, was ik gisteren de hele dag bezig met verkennen waar station, metro opstap- en uitstap-haltes zijn, en moeite met in- & doorslapen....vaak wakker....
Overigens vervolgens dacht ik ook aan andere regeldingen thuis. Lawaai. Rook. En allerlei ideëen over het schilderen/tekenen van de zee/lucht...
Vanmorgen afscheid. Van dit hostel en vooral van Miguel, de herbergier. We mogen elkaar echt graag.
Hoe toevallig is het dat hij Miguel heet, de manager van het pilgrimhouse Michael, &.....
de mannen die me 'thuis' konden laten voelen...
Op 15-8 gaat Miguel overleggen met de president/directeur van Miseracordia, de oprichters en financiers van deze herberg. Over de expo van de Portugese kunstenaar en mij daarna. Hij wilde weten of ik dan nog in Portugal ben....nee dus.
We houden contact.
Gisteravond nog even met een Japanse medicijnstudent gesproken over mijn ideeën /plannen voor de Japanse camino. Allereerst vroeg hij zich af waarom deze -zo lange - camino?
Hij & z'n studievriend hebben hier het minimum van 100 km gelopen. Ze gaan in Japan het minimum van 1 dagtocht van een andere camino lopen. En dan krijgen ze een soort totaalstempel/credential. Daar is het deze 2 Japanners om te doen.....! Ik had al wel 'ns gehoord dat mensen de camino lopen om op hun CV te zetten, en dat dat daadwerkelijk ook helpt bij sollicitaties.
Na wat doorvragen, omdat hij er ècht heel anders instaat: gaf hij z'n Belangrijkste advies: loop niet in de zomer. Het is dan veel te heet en te vochtig. Najaar: vanaf begin oktober. Of voorjaar, vanaf ergens in maart. Loop als de kersenbloesem bloeit: hij zocht 't onmiddellijk ook op. Van 29/30 maart tot 5/6 april. Dus maar 1 week per jaar!! Wèl prachtig, de moeite waard.
Mbt taal: niet iedereen van dat eiland kan Engels. En áls ze het een beetje kunnen, dan zijn ze misschien wat verlegen óm het te spreken, omdat ze de taal naar hun idee te weinig beheersen...
dat is ook een goede tip.
Het Treinen:
Vreemd om nu dezelfde weg weer terug per trein af te leggen. De camino liep veel langs het spoor.
In nog geen 5 minuten in Vila Nova! 2 dagtochten lopen!
In 3 uur en 8 minuten een langzamere trein naar Lissabon. Of 2 weken lopen.
En nog steeds: 's morgens altijd weer je eten 'opmaken'...(alhoewel na 3 dagen Porto ik ondertussen tóch teveel had ingeslagen...)
Ik had courgette, melk en eieren....en bedacht me nu: er was meel, zout, suiker, boter....ik had voor wie er waren een stapel pannenkoeken kunnen bakken......
Jammer dat ik daar gisteravond of vanmorgen niet aan had gedacht.....
typisch Hollands, mensen mee laten kennismaken....
gemiste kans nu...
Wie weet in de toekomst.
Lissabon
Ik ben beland in een hostel, die je normaliter online moet boeken, eigenlijk allemaal studenten, jongeren, die voor low-budget vlieg- \ busreizen naar steden gaan en in deze hostels slapen...
MEGA hostel. 220 bedden, verdeeld over kleinere propvolle slaapzalen. Bij calamiteiten denk ik wel 'n probleem.....
Wel OK voor de prijs. Net op tijd voor een laag bed.
Zo'n hostel / herberg onderweg op de camino heeft meer sfeer. Meer contact omdat we allemaal hetzelfde doen, en ook dat pad 'doet' iets.
In Lissabon alvast naar de VVV.
En ik kwam een jong meisje tegen, die me liet zien hoe met een trein in 20 min naar een goed formaat strand te komen (Gene's uitdrukkelijke wens). En nog andere leuke dingen voor jonge meiden.
Ik ben helemaal voorbereid!
Daarna in de Starbucks, maf, zo vaak kom ik er niet, langer dan nu, maar toch gemist! Het sfeertje. In gesprek met n jong enthousiast stel. Maar op een gegeven moment was ik zijn enthousiaste verhalen beetje zat.
Terug in t hostel, gelukkig een meisjesdormitory, best gezellige meiden. Studenten.
USA, Canada, Engeland op interrail. En ik net de camino gedaan, en mijn leeftijd maakt ze niks uit, niks van te merken. & eigenlijk snap ik niks van de bewondering voor 800+ km lopen..?? Iedereen die dat wil en n beetje gezond is kan dat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
