kracht putten

Kracht;
Invullen van de credential:
Spirituele reden...

Ik werd wakker: en wist: ik ga de pelgrims route naar Santiago de Compostela lopen.

Mijn kracht weer in me voelen.
Daar vanuit tekenen.
Verbinding maken met mensen.
M'n omgeving.
En vooral ook: loslaten.
De meest rustige route lopen.

In No Time had ik alles geregeld.
Hier kostte het me n paar dagen om n start te maken met tekenen: wat ook n manier is om verbinding te maken!

Gisteren een dag in een prachtig stadje, Vila franca de Xira, voeten in n fonteintje en vervolgens durfde de dorpsjeugd er in te zwemmen.
Kijken, foto's, tekenen, lopen en die vreselijke bosbranden...

Wist ik dat het vandaag weer een lange loop-dag zou worden.
Ik had nog geen idee...
20 km.
Zonder schaduw
35-39 graden
De 1e schaduw rustplaats pas onder t treinviaduct! Op de grond en voeten omhoog.

Behalve ontzettend dor gebied, lopend langs de spoorlijn, keek ik mn ogen uit: ik hou van (mechanische) fabrieksterreinen. Roest, buizen, silo's, verweerde constructies vooral.
Het heeft iets stoers, stevig, Iets maken.
Te maken met mijn werk; glas in lood? Hout? Fresco's constructies? Kracht?
Ondertussen merkte ik t begin v mn ritme: mijn benen, voeten, gaan- krijgen hun eigen gang-

Azambuja: voelt niet goed om te blijven, wel erg lang gerust en mooie kerk gezien..
Dus...door naar het volgende stadje, zo te zien ca 5 km verder...
Alleen.. dat was geen stadje
Volgende stadje bleek Valada.... 13,8 km verder!!!
Onderweg iets gereserveerd.
En nog bij een boerderij om water gevraagd: ik zag er uit alsof ik te lang in de sauna had gezeten! Bij 42 graden lopen...
Ik werd ontvangen met water, fruit!!
En merkte daarbij eigenlijk behoorlijk op was.

Total loss in Valada aangekomen bleek dat het onderkomen ineens zo vol was, dat ik met een vreemde meneer de slaapkamer moest delen. Daar had ik even echt geen zin in!!
In de bar waar ik de sleutel moest halen werkte sinds kort iemand die ook kamers verhuurt: daar kon ik voor mij alleen n kamer krijgen. Hij verhuurt via booking.com maar wil graag onderdak verhuren aan pelgrims. (Zie foto).
Niet duur. Schoon.

Echt uitgerust..&
Op tijd opgestaan maar zeer relaxed aan gedaan, waardoor ik echt veeel te laat vertrok. Leuk gesprek met de verhuurder.
Op weg naar: of t volgende dorpje, Muge, minder dan 1 uur lopen.
Of...Santarem....
In het boekje stond dat t een zware tocht zou worden.
Het was idd vergelijkbaar met het deel naar Azambuja de dag er voor, maar... veeeel heter! 43 graden! En veel te laat vertrokken zodat ik daardoor ook langer in de hitte liep.
Onderweg 2 lieve tieners uit Massachusetts NY tegengekomen. Broer 17 jaar en zus 21!
Er een uur mee op gelopen, gepauzeerd.
En vervolgens ieder ons eigen tempo: dat van hun is sneller.
Daarna was t idd afzien...
te weinig water mee
Veeeel te weinig schaduw, of eigenlijk geen. Rusten achter n bouwsel met 1/2 meter schaduw.
Spierpijn op de bovenbenen.

Op n gegeven moment dacht ik dat ik n zonnesteek ging krijgen. Buikpijn, rillerig. Doorlopen.
110 meter de berg op naar Santarem. En de pijlen goed in de gaten houden. Haast niet te zien welke kant ze op wijzen.

Onderweg lagen er flyers van n hostel voor pelgrims.
In Santarem had ik t helemaal gehad. Ik lifte en de eerste de beste auto stopte en bracht me naar t hostel, N1. Supervriendelijke mensen. Langzaam aan 1,5 liter water gedronken. Op adem komen.
Poeh. Dat is dus kracht putten uit mezelf !

Ik moest wel ruim bijna 2 uur (tot na 16 uur) wachten op n bed, slaapzaal voor 8.
Voor t eerst slaap ik niet alleen, maar met n vrouw, pelgrim uit NY. Is Ok, maar ik merk dat ik te weinig bij mezelf blijf.

Morgen naar Fatima.
Lopen wordt sterk afgeraden: er is maar 1, misschien 2 overnachtingsplaatsen, vlakbij elkaar. Fatima is 60 km. Ik ga met de bus!