feest in Santiago!

Spending the day(s)
with K. from Indiana, USA.

Bijzonder zo'n ontmoeting weer zo in Santiago. Op 'n moment dat ik niet verwachtte weer iemand te ontmoeten.
Bijzondere vriendschap aan het ontstaan. Intuïtie en aanvoelen, blijkbaar is dat iets van vriendschap voor mij:
Één van de eerste bijzondere winkeltjes die ik haar gisteren liet zien, was een met veeeel zakken met veeeel kruiden, noten, etc. Het ruikt er naar het Middellandse zeegebied. Marrakech.
En daar vertelde K.,die enorm enthousiast alle kruiden begon op te snuiven, dat ze haar jeugd in Marokko had doorgebracht ! Over aanvoelen gesproken....

We hebben het over grenzen. Zij laat te snel over haar grenzen gaan.
Ik heb ook iets met grenzen: als ik teveel in mijn eigen enthousiasme zit, voel ik grenzen van anderen niet goed aan, of ik voel in ieder geval niet hoe belangrijk het voor de ander is. & Ga dan over die grenzen....Daar baal ik van mezelf van.
En ondertussen laat ik door mijn onzekerheid óók over mijn eigen grenzen gaan.
& dan accepteer ik daardoor teveel van een ander, wat voor mij niet goed (respectvol) is. En daardoor trouwens voor de ander ook niet: om iemand macht te geven om over jouw grenzen te laten gaan, ipv gelijkwaardig met elkaar om te gaan. Mooi gezegd en geanalyseerd,maar dan...je kunt dan de ander respecteren en vervolgens doen wat goed voor jezelf is.
Maar...en hoe dan als dat moeilijk is. je al te veel verbonden bent b.v.?
Het was heel bijzonder om daar op verschillende manieren met K. over te hebben vandaag.

En...m'n afscheidsbrief aan Y. nog wat bijgeschaafd....
Nóg duidelijker. Geen ruimte gevend wat niet goed voor mij is, waar ik pijn aan zal overhouden. Is óók een grens aangeven.
Wél n hele respectvolle en liefdevolle brief.

K. & ik houden allebei van musea, zijn in 2 musea geweest vandaag. Museum moderne kunst & museum over Galicië = da pabo Galego.
Ipv in de drukte van openlucht concerten vanwege het feest.
Die drukke kathedraal met een mis van 2 uur na 2 uur wachten was dus al genoeg drukte. Hoe bijzonder dat ook was!
Ik heb daar van een andere kant dat enorme wierookvat zien slingeren aan het einde van de dienst.
Één van de verhalen rond dat wierookvat is, dat men er vroeger de stank van de pilgrims, die wekenlang onderweg waren, mee wilde verdrijven. Overigens ondanks dat er nu onderweg douches zijn, kunnen sommige pilgrims nog bèst goed stinken!

Het feest van Santiago, de Heilige, is overigens op dezelfde dag als het feest van Galicië.
En in Galicië heerst veel bijgeloof, vergelijkbaar met Bretagne. Zoals Ok daar een ruwe kust is met vissers.
Dus behalve Santiago feest, ook een optocht met heksen.

K. Wilde 's morgens vroeg naar Muxia, maar was haar telefoon aan de oplader vergeten in het pilgrimhouse.....
'n hoop geregel wat niet lukte...
En we hadden er toch allebei een goed gevoel over dat het goed zou komen en blijkbaar ze later moest gaan. En net die dag is het huis pas 13.00 uur open.
Blijkbaar moest het zo zijn en idd....

's morgens samen ontbeten en urenlang gepraat. Er echt kunnen zijn voor elkaar. Ik voor haar, te spiegelen hoe zij iets
Aanpakte, hoe ze op deze, haar manier ook een promotie zou kunnen aanpakken.
Zij een luisterend oor naar mij,
Èn: haar idee om in de winter naar haar universiteit te komen, een lezing te geven over fresco, of fayoum & de wasverf technieken en dan mogelijk 'n past panelen te exposeren!!
Wauw!!
Wéér een mogelijkheid. Niks zeker. Maar het feit dat het mensen raakt wat ik maak, en ze er vervolgens over nadenken hoe dit uit te dragen is al super!
Voor K. zelf ook een pré voor haar promotie, omdat ze haar werk linkt met kunst.

We zijn nog even in het Holland House geweest, waar ik vervolgens uitgenodigd werd om eind oktober in de Amsterdamse Santiago bijeenkomst iets te vertellen over juist deze Camino Portugese.

En natuurlijk lag in het pilgrimhouse K.'s telefoon nog! Netjes even achter gelegd.
En M. was er. Hij had me geattendeerd op de caminodosfaros.
Én hij vertelde me dat hij afg week op mijn website gekeken had.
& zeer onder de indruk was.
En wéér: mogelijkheid van een expositie in het Pilgrimhouse!!
Ze zijn bezig met een rustige meditatieve kamer, daar mijn werk aan de muren.
Van werk wat ik nog moet / wil maken. Werk waar ik al mee aan t experimenteren ben. De zee/lucht van de Gallicische kust...

Dit is ook echt een fijne plek om werk te hebben hangen. Het voelt er goed. Het beoogt een huiskamer, een soort thuiskomst voor pelgrims. Een plek tussen de camino en het weer echt naar huis gaan. Ik voel me er thuis.

En zodra K. naar haar bus vertrok, heb ik de brief geschreven & geschilderd, enveloppe, postzegel, postkantoor.

En nu zit ik te dubben: nog een dag Santiago? Of...

Mijn plannen-die altijd nog kunnen veranderen- zijn als volgt:
Langzaam afzakken richting Lissabon. Daar (vroeg op de dag) de 31e juli zijn. Ik heb er al een bed in 'n dormitory van 'n hostel besproken.
Het is nu de 26e.
Ik heb naar bussen en tijden gekeken.
Het is niet handig om in één keer naar Tomar te bussen, en al helemaal niet te treinen.
Ik wil eerst naar Porto: daar was ik wel, camino lopend, maar toen teveel in mijn wandel-mood.
Ik wil nu daar vanuit dat hostel dingen zien. Lopen door de stad. Misschien strand. & Zee. En dan naar Tomar en dan naar Lissabon.