weer onderweg

Weer onderweg

A was laat op, C nog later. Ik had al flink opgeruimd in de keuken.
Vanaf haar woning gaat geen bus. Dat betekent dus erg veel extra lopen. Of wachten en dus een korter stuk van de route. Ik mocht meer nachten blijven, maar zo was t genoeg. Hele lieve mensen, Maarre... ze leven zo anders als ik dat wil.
Ze stelden bij het afscheid ook heel lief voor dat ik toch ook met de bus stukken kon doen? En toen ik vertelde waar ik vandaag in ieder geval heen wilde lopen, wilde C me daar naartoe brengen... maar dat wilde ik niet.
Het was erg fijn om er mn voeten en zelf weer rust te geven en iets van Coimbra te zien.
Maar ik wilde toch verder.
Vandaag eerst naar de botanische tuin.
Maar onderweg stopte C ineens om koffie en muffins te eten. Ook goed. Zo ging het gisteren ook, ze maakt n plan maar ondertussen bedenkt ze van alles en uren later zijn we er dan, en dan blijkt bv de kathedraal al dicht te zijn...
Waar zij koffie dronken en ik n verse jus, was een prachtig uitzicht! Om mij zijn we op t terras onder de parasol gaan zitten. Bij elkaar: 2 koffie, 1 verse jus, 1 muffin betaalde ik maar € 4,50
Nb in Fatima, minstens t dubbele. Helaas is dat zo toeristisch geworden, dat op 1 terras ze mij 2 drankjes rekenden ipv 1 en de cappuccino oploskoffie was. En op een ander terras, met heerlijk ijs, rekenden ze ook meer en gaven te weinig wisselgeld terug...
Tja....

In de botanische tuin in Coimbra is elke zaterdag biologische markt. En gratis parkeren, zei C. Het blijken maar een paar kraampjes te zijn, van lokale boeren. Eigenlijk koop ik daar t liefste. Ik heb er goed, donker zuurdesembrood gekocht. We hebben in de tuin rondgelopen, foto's gemaakt. Plezier gemaakt, alhoewel ze vooral Portugees met elkaar spreken en dat versta ik helemaal niet zo goed.
C vertelde over haar huidige liefdesleven, wat niet zo goed loopt..maar ook daar was over te lachen.

En dan eindelijk naar het volgende dorp lopen..
Er schijnen tot Porto niet al te veel overnachtingsplaatsen te zijn...ik dacht, ik kijk wel.

Onderweg in Adémia hoorde ik muziek: 3 muzikanten en wat mensen er omheen, een man met n kaartje om zn nek. Eerste indruk: ooo is hier een pelgrim die een stukje begeleid wordt met muziek? Zoals tijdens de vierdaagse?
De man wenkte me, het is vandaag feest in het dorp. En wilde me op de foto zetten met de muzikanten. De muzikanten legden uit dat dit traditionele instrumenten zijn voor dit dorp. 2 soorten trommels en een soort doedelzak .
Ik had onderweg al een aanplakbiljet van dit feest op het (helaas gesloten) kerkje gezien.
Ik vroeg of er in dit dorpje misschien een overnachtingsmogelijkheid was. Een dorpsfeest leek me wel bijzonder om mee te maken.
Maar dat was er niet..

Doorlopen dus
En zowaar 2 dorpen verder wel, maar bij het pension bleek niemand aanwezig.

Keuze: doorlopen
Of....
Doorlopen is eigenlijk onverstandig, gezien de afstand en tijdstip.
En voeten.

En toen ik het bord zag, het dorp, voelde het eigenlijk heel goed.
Ik had een telefoonnummer.
De eigenaren waten bij een vriendin op ziekenbezoek, of ik nog zo'n (Portugese) half uur, 3/4 uur kon wachten.
Ik was op een bankje in de schaduw gaan zitten, dat was wel uit te houden.... tot