rust (iige wandel) dag

Rust(ige wandel) dag...15,1 km.

Na een gevecht met muggen, te moe om te onthouden hoeveel, ook wie er won, nog even de deken dubbel, super geslapen.
Lekker ontbeten, Griekse yoghurt zonder suiker, sterappeltje, verse jus, en er werd zelfs een eitje voor me gebakken!

Informerend naar nog een nacht, zou ik naar de Cabin moeten verhuizen, koude douche, ' s nachts nog kouder.....
Ik wilde zowiezo het stuk naar die plaats Portiño lopen.
2 Spaanse pelgrims werden daar afgezet. En ik weer op de plek waar ik gisteren werd opgehaald. Laat!!! 9:30. Maar ik was volkomen vergeten dat Spanje wel, en Portugal níet zomertijd voert!
Aldaar de alternatieve route, ruim 1200 meter langer, gelopen. Hetzelfde verhaal: de oorspronkelijke route, die overigens ook niet helemaal oorspronkelijk schijnt te zijn, gaat grotendeels langs drukke autowegen. Plus industrieterreinen. Ik zag W. uit Rostock daar lopen toen ik werd teruggebracht.
De alternatieve liep vooral door bos, riviertje, dorpjes.

Het lukte me om langer door te lopen, gewoon rustig aan.
Tot een langere pauze en 'n Spaanse pelgrim me vroeg waar ik die dag heenging? Mos of Redondela?
M'n doel was Redondela, maar dat was nog zo'n 15 km voorbij Portiño.
Mos was nog 'n paar km. Al lopend bedacht ik dat dat prima zou zijn.
En daar.....ingecheckt bij de herberg, riep iemand me vanaf een terrasje in Mos!?
De Zwitserse jeugdgroep !!! Op weg naar Redondela, met maar een paar uur slaap; door 't tijdverschil, maar ook het wegbrengen van het katje 's avonds, kostte tijd. Ze lieten me een filmpje zien, gestuurd door de nieuwe mensen. Zag er goed uit. Fijn! Ik ben blij dat ik wel goed geslapen had en ook leuk ze weer even te zien.

Vervolgens liep ik het enige winkeltje in Mos binnen, met betere sokken dan ik bij me heb, tot 30 graden( nog geen 40+ maar beter dan mijn Merinowollen. Toch maar voor die paar gram extra gekozen....
& Daarnaast een kapper: in Porto hadden ze er ook een pedicure....maar die had geen tijd.
Hier wel!!!!
Susi Gómez González bij Gar-Vin in Mos.
Pedicure werd door haar afgeraden, daar wordt de huid te dun van, maar dat was ook niet echt de bedoeling. Ze ging blaren verzorgen ( kostte even moeite om voor elkaar te krijgen dat ze een blaar door prikte). losse vellen eelt, beetje de scheuren in en onder mijn hielen.
De onderbenen met eucalyptus verkoeling.
Precies wat ik nodig had. En ze blijkt verstand te hebben van voetzoolreflexologie. Een beurse plek onder mijn linkervoet bij de hak, geeft een circulatie probleem aan, wat zich ook uit in die rode aderen.
Ik moet nóg meer drinken. En van beneden naar boven masseren van de voeten en onderbenen.
Ook tea tree olie op de voeten smeren, heb ik evt bij me tegen teken, maar die zijn hier niet.
Niet alle problemen konden natuurlijk opgelost worden, maar 't oogt en voelt veel beter.

De herberg slaapzaal stroomt ondertussen wel vol....

Mijn haast om in Santiago te komen komt ook door de groeiende hoeveelheid pelgrims... in Porto heeeel veeeel startenden.
En vanaf Tui lopen er nog meer! Erg veel Spanjaarden lopen een (vakantie)weekje.
Heel andere sfeer....

Echter...
Belangrijkste tot nu toe eigenlijk,
Is dat ik het heerlijk ben gaan vinden om alleen te zijn. Eigenlijk was ik dat kwijt, na mijn huwelijk. Toen voelde alleen zijn vooral als een gemis van mijn gezin.
Ik had niet goed door hoe dat was, en zal daardoor ongetwijfeld ook mijn vriend daarna teveel belast hebben. Met liever niet alleen zijn omdat ik de gezelligheid samen zoek, daar is niks mis mee. Maar deels ook vanuit het gemis, van wat er was; dat is een extra belasting.
Ik merk dat ik nu juist het alleen-zijn opzoek. In het lopen vooral. Ik vind het nog steeds OK om mensen tegen te komen, praatjes te maken. Onderweg.
Of die 2 dagen Zwitsers, 2 halve dagen de Aussi, 1 dag K.
Maar toch zou ik ook 't liefste alleen in op een slaapplaats zijn.